Street photography / Փողոցային լուսանկարչություն
Փողոցային լուսանկարչությունը հասարակական վայրում արված լուսանկարչության ժանր է՝ փողոցում, այգում, լողափում և այլն: Փողոցային լուսանկարչությունը կարող է լինել վավերագրական / դոկումենտալ, բայց չի սահմանափակվում այդ ժանրով: Այնուամենայնիվ, փողոցային լուսանկարչության ժանրի տարանջատումը որպես լուսանկարչության անկախ ուղղություն, փոխկապակցված է փողոցային լուսանկարչության ֆրանսիացի լուսանկարիչ գաղափարախոս Անրի Կարտիե-Բրեսոնի գործունեության հետ, ով առաջին անգամ ձևակերպեց այս ժանրի հիմնական սկզբունքները ։ Դա « վճռական պահ» -ն է , որը պահի կարևորություն էր կատարվելիք տեսարանում ՝ կուլմինացիայի հասած էմոցիաներով , և «ազնիվ լուսանկարչություն» -ը , որի միջոցով լուսանկարը ցուցադրում է էությունը որպես այդպիսին՝ առանց տարբեր մանիպուլյատիվ տեխնիկաների (օրինակ՝ բեմականացում, մոնտաժ և այլն): Այս ժանրում օգտագործվում են և սև սպիտակ լուսանկարչություն , և գունավոր լուսանկարչություն։
Փողոցային լուսանկարչության ժանրի զարգացման առաջին պոռթկումը համընկնում է փոքր 35 մմ հեռավորության տեսախցիկների հայտնվելու և տարածման հետ: Ժանրի դասականներն էին Անրի Կարտիե-Բրեսսոնը, Ռոբերտ Ֆրանկը, Ալֆրեդ Էյզենշտադտը, Վ. Յուջին Սմիթը, Ուիլյամ Էգլսթոնը, Մանուել Ռիվերա-Օրտիզը, Ուիլյամ Քլայնը, Սթիվեն Շորը, Ջոել Մեյրովիցը և Գարի Վինոգրանդը։ Հետագայում 2009 թվականին հայտնվեցին փողոցային լուսանկարչության նախկինում անհայտ վարպետ Վիվիան Մայերի առաջին հրապարակումները։
ֆրանսիացի լուսանկարիչ
20-րդ դարի ռեալիստական լուսանկարչության վարպետ, լուսանկարիչ, ֆոտոռեպորտաժի և ֆոտոլրագրության հայր, վավերագրական / դոկումենտալ լուսանկարչության ներկայացուցիչ։
